Nathan, Sara, Lies, Hanna en Elchanan Italie

vorige naam / volgende naam / namenlijst

Let op: de tekst op deze pagina moet nog geredigeerd worden en kan daarom onjuistheden bevatten. Correcties en aanvullingen kunt u melden aan de redactie, via webmaster@herdenkingleiden.nl

NATHAN ITALIE
Leeuwarden 10.04.1890 – 26.03.1943 Sobibor
Leraar Nederlands, directeur Weeshuis 24.01.1922 – 17.03.1943

SARA SCHAAP
Sneek 01.12.1897 – 07.12.1932 Rotterdam
Sara was de eerste echtgenote van Nathan

ELISABETH (LIES) COHEN
Leiden ??.02.1924 – 26.03.1943
Datum huwelijk: 23.06.1934

HANNA SARA (HANNA) ITALIE
Leiden,11.05.1935 – 26.03.1943 Sobibor
Hanna was de dochter van Nathan en Lies

ELCHNAN TSEWIE (ELCHANAN) ITALIE
Leiden 08-02-1937 – 26-03-1943 Sobibor
Elchnan was de zoon van Nathan en Lies

Vader en moeder Nathan Italie
Enoch Italie en Heintje ’t Hart

Vader en moeder Sara Schaap
Salomon Schaap, winkelier en Naatje Keizer

Foto’s en documenten van/over de familie Italië : [nog aanvullen]

18 maart 1943: Nathan Italie stuurt een briefkaart, gepost op station Zwolle met verzoek aan Stoffels om de papieren voor “Barneveld” te regelen.

(meer over de Barneveld groep, zie bijv https://www.joodsamsterdam.nl/de-barneveld-groep/.)

18 maart 1943: Briefkaart van Nathan Italie uit Westerbork. Groet uit barak 66

: Nathan Italie

: Elisabeth Italie-Cohen

: Zonder twijfel keek Nathan Italie werkelijk heel anders dan de kinderen aan tegen de – ook door hem ‘hooggeachte jubilaris’ genoemde – regent. Leo Levisson, directeur van de Rotogravure aan het Galgewater in Leiden (een uiterst modem en internationaal bekend reproductiebedrijf), regent van het weeshuis sinds de grote bestuurswisseling van herfst 1919 en achtereenvolgens penningmeester, vice-voorzitter en (sinds 1928) secretaris geworden, was óók de stichter van het liberale Jodendom in Nederland, dankzij zijn initiatief om te komen tot de eerste liberale gemeente van het land, in zijn woonplaats Den Haag (1930). Opperrabbijn Maarssen van Den Haag, in 1925 ere-voorzitter van het Leidse weeshuisbestuur geworden, fulmineerde jarenlang tegen deze ontoelaatbare nieuwlichterij – en ook de directeur van het huis zal er zeker niets van gehad moeten hebben, orthodox als hij was. Zijn briefje loopt dan ook over van de Talmoedteksten (natuurlijk in het Hebreeuws geschreven). Toch kijkt hij zo vriendelijk als we van hem niet zouden verwachten de lens in. Hij had meer dan één reden om blij te zijn: één ervan houdt hij in zijn rechterhand – zijn tweejarig dochtertje Hanna. Zoon Elchanan, net een jaar oud, zit bij moeder op schoot. Gezellig bij elkaar in de ‘zit- en studeerkamer (directie)’ , in de hoek van het gebouw, met uitzicht op de Cronesteinkade. Met op de achtergrond de vele geleerde boeken van deze zeer rechtzinnig gelovende – oud-directeur van het blindeninstituut Bar-Timeüs! De jongens moesten altijd oppassen, want hij kon liplezen en dus van achter het glas zien wat ze zeiden. Eén daad van de geachte directeur had niemand kunnen voorzien – de architect van het nieuwe gebouw niet, het bestuur niet, hijzelf niet. Dat was zijn hertrouwen op 44-jarige leeftijd. ‘De vader en moeder des gestichts worden door Regenten benoemd, geschorst en ontslagen. Zij moeten zijn gehuwde lieden, zonder kinderen ten hunnen laste, van een goed onbesproken godsdienstig gedrag, en goed bekend met de eischen van eene joodsch-ritueel ingerichte huishouding en van eene godsdienstige opvoeding van Israëlietische kinderen’, zegt één van de oudste reglementen. Dat zal allemaal wel goed gezeten hebben met Nathan Italie en zijn eerste vrouw Sara Italie-Schaap, toen zij in januari 1922 vader en moeder van het huis aan de Stille Rijn werden. De kinderloosheid van Sara, toen pas 24, was kennelijk voorzien. Haar overlijden op 35-jarige leeftijd natuurlijk niet – al in het nieuwe pand aan de Roodenburgerstraat, vanzelfsprekend ontworpen zonder kinderkamer. En met het hertrouwen van de directeur met een twaalf jaar jongere vrouw – en het in orthodoxe ogen logische gevolg – had men al helemaal geen rekening gehouden: er werden kinderen in het gebouw geboren, die daar natuurlijk ook een mooi plekje moesten krijgen! De ‘isoleerkamer’, tegenover de slaapkamer van de Italie’s, gelegen aan de achterkant van het gebouw, boven de erker, moest er aan geloven. Het werd de kamer van Hanna en Elchanan. Een grote kamer, helemaal voor z’n tweeën – de weeshuiskinderen, met z’n veertienen of zestienen op een niet al te grote zaal, konden er alleen maar van dromen. (LK)

: Elchanan Italie, 1940

: Hannah en Elchanan Italie, 1937 Deze foto is genomen in de zomer van 1937

: Nathan Italie is op 5 mei 1940 50 jaar geworden. Op de foto zien we van links naar rechts: Onbekend, Bram Spiro, Annie Simons, Jet de Leeuw, Esther Appel, Juul Beem, Esther van Santen, Elisabeth Italie-Cohen, Nathan Italie en Floortje Althenberg

: Personeel weeshuis 1930 Dit zijn foto’s uit het album van Hyme Stoffels, de buurman die verschillende kinderen uit het weeshuis heeft gered. Deze foto’s zijn opgenomen op volgorde van datum Op deze foto uit 1930 is het personeel te zien op het terras achter de werkkamer van Nathan Italie Van links naar rechts: Mien Gobes, Nathan Italie, Sarah Italie-Schaap, Rachel Bierschenk en Jet de Leeuw

: Zomer 1934 Henriette van Pels (Godsdienstlerares 1933-1936), Mien Gobes, Lies Italie-Cohen, Nathan Italie, Jet de Leeuw, Rachel Bierschenk (staand)